رادیو آلمان: هفته‌نامه "دی تسایت" آلمان در تفسیری دوران گفت‌وگو بر سر برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی را پایان یافته می‌داند. این نشریه می‌نویسد که جهان غرب پس از ۷ سال مذاکره بی‌ثمر، دریافته که جمهوری اسلامی فقط با زمان بازی می‌کند.
هفته‌نامه "دی تسایت"، برای پایان یافتن دوران مذاکره با جمهوری اسلامی دلایل بی‌شماری را ذکر می‌کند که گزارش یوکیا آمانو، سرپرست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، مهمترین آن‌ها است. آمانو، در نخستین گزارش دوران ماموریت خود اعلام کرده که با توجه به عدم همکاری ایران با آژانس، نمی‌تواند تضمین کند که این کشور برای دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای نمی‌کوشد.
"دی تسایت" اضافه می‌کند که محمد البرداعی، سرپرست پیشین آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، به خاطر مناسبات دوستانه‌اش با جمهوری اسلامی در موقعیتی نبود که مثل جانشین خود با شفافیت حرف بزند.
۷ سال مذاکره بی‌ثمر
تجربه‌ای که اتحادیه اروپا از «۷ سال مذاکره بی‌پایان و بی‌ثمر با جمهوری اسلامی» کسب کرده، از دید مفسر "دی تسایت" دلیل دیگری برای پایان یافتن دوران مذاکره است. وی می‌نویسد: «اتحادیه اروپا سرانجام دریافته است که جمهوری اسلامی می‌خواهد به مذاکره ادامه دهد تا در پایان هر روز به هر پیشنهاد عاقلانه‌ای نه بگوید. این، نه تنها بر امنیت منطقه بلکه بر خلع سلاح جهانی نیز اثر گذاشته است. پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای چه آینده‌ای خواهد داشت، وقتی که یکی از امضا کنندگان آن به سلاح اتمی مجهز شود؟»
هفته‌نامه آلمانی در دنباله تفسیر خود از حکومت جمهوری اسلامی به عنوان یک دیکتاتوری نظامی یاد می‌کند و می‌نویسد: «اقتصاد آلمان، به عنوان بزرگترین شریک تجاری ایران، آغاز به درک این نکته می‌کند که دیکتاتوری نظامی هرگز نمی‌تواند یک شریک تجاری قابل اعتماد باشد. شرکت‌های متوسط آلمانی باید همان کاری را بکنند که شرکت‌های بزرگی مثل زیمنس، آلیانس و "روک مونیخ" در زمینه قطع همکاری با ایران کردند. امنیت اروپا و منافع مردم ایران، که برای آزادی می‌کوشند، یکی می‌شود و بهترین پیش‌شرط‌ها را برای صنایع آلمان فراهم می‌سازد تا در آینده بسیار نزدیک به ایران آزاد بازگردند و سهمی عمده در بازسازی این کشور داشته باشند.»
برنامه اتمی در ایران دموکراتیک
در دنباله این تفسیر می‌خوانیم: «اروپا تاکنون در موقعیتی نبوده که بتواند ایرانی فاقد دیکتاتوری جمهوری اسلامی را تصور کند. آیا یک ایران دموکراتیک برنامه اتمی خود را ادامه خواهد داد؟ شاید. آیا این برنامه جنبه نظامی خواهد داشت؟ بی‌تردید نه. در غیر این‌صورت چرا باید جنبش اعتراضی شعار "ایران سبز نیازی به بمب اتمی ندارد" را انتخاب می‌کرد؟»
هفته‌نامه "دی تسایت" در تشریح ویژگی‌های جنبش اعتراضی مردم ایران می‌نویسد: «جنبش صلح از ماه ژوئن سال گذشته می‌کوشد یک جامعه دوتکه شده را دوباره به هم وصل کند و با روش‌های صلح‌جویانه پایه‌های هنوز باقی مانده رژیم حاکم را جذب خود کند. هنوز برای جامعه جهانی دیر نشده است که طرحی برای یک سیاست نوین در برابر ایران بریزد. از جمله طبقه‌بندی سپاه پاسداران به عنوان یک سازمان تروریستی، تحریم کامل اقتصادی و انزوای سیاسی رژیم حاکم. جهان غرب از این‌طریق می‌تواند مردم ایران را به شریک استراتژیک خود تبدیل کند و بزرگترین اشتباه خود را در زمینه محترم شمردن رژیمی جبران کند که به مردم خود احترام نمی‌گذارد و خطری برای صلح است.»
پایان حیات جمهوری اسلامی
تفسیر "دی تسایت"، با این جملات به پایان می‌رسد: «با معماری این سیاست نوین در برابر ایران، که اهداف انسان‌ها و آینده صلح‌آمیز خاورمیانه و نزدیک را در کانون خود دارد، سیستم خودکامه جمهوری اسلامی ایران دیگر قادر به ادامه حیات نخواهد بود.»
هفته‌نامه "دی تسایت"، برای پایان یافتن دوران مذاکره با جمهوری اسلامی دلایل بی‌شماری را ذکر می‌کند که گزارش یوکیا آمانو، سرپرست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، مهمترین آن‌ها است. آمانو، در نخستین گزارش دوران ماموریت خود اعلام کرده که با توجه به عدم همکاری ایران با آژانس، نمی‌تواند تضمین کند که این کشور برای دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای نمی‌کوشد.
"دی تسایت" اضافه می‌کند که محمد البرداعی، سرپرست پیشین آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، به خاطر مناسبات دوستانه‌اش با جمهوری اسلامی در موقعیتی نبود که مثل جانشین خود با شفافیت حرف بزند.
۷ سال مذاکره بی‌ثمر
تجربه‌ای که اتحادیه اروپا از «۷ سال مذاکره بی‌پایان و بی‌ثمر با جمهوری اسلامی» کسب کرده، از دید مفسر "دی تسایت" دلیل دیگری برای پایان یافتن دوران مذاکره است. وی می‌نویسد: «اتحادیه اروپا سرانجام دریافته است که جمهوری اسلامی می‌خواهد به مذاکره ادامه دهد تا در پایان هر روز به هر پیشنهاد عاقلانه‌ای نه بگوید. این، نه تنها بر امنیت منطقه بلکه بر خلع سلاح جهانی نیز اثر گذاشته است. پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای چه آینده‌ای خواهد داشت، وقتی که یکی از امضا کنندگان آن به سلاح اتمی مجهز شود؟»
هفته‌نامه آلمانی در دنباله تفسیر خود از حکومت جمهوری اسلامی به عنوان یک دیکتاتوری نظامی یاد می‌کند و می‌نویسد: «اقتصاد آلمان، به عنوان بزرگترین شریک تجاری ایران، آغاز به درک این نکته می‌کند که دیکتاتوری نظامی هرگز نمی‌تواند یک شریک تجاری قابل اعتماد باشد. شرکت‌های متوسط آلمانی باید همان کاری را بکنند که شرکت‌های بزرگی مثل زیمنس، آلیانس و "روک مونیخ" در زمینه قطع همکاری با ایران کردند. امنیت اروپا و منافع مردم ایران، که برای آزادی می‌کوشند، یکی می‌شود و بهترین پیش‌شرط‌ها را برای صنایع آلمان فراهم می‌سازد تا در آینده بسیار نزدیک به ایران آزاد بازگردند و سهمی عمده در بازسازی این کشور داشته باشند.»
برنامه اتمی در ایران دموکراتیک
در دنباله این تفسیر می‌خوانیم: «اروپا تاکنون در موقعیتی نبوده که بتواند ایرانی فاقد دیکتاتوری جمهوری اسلامی را تصور کند. آیا یک ایران دموکراتیک برنامه اتمی خود را ادامه خواهد داد؟ شاید. آیا این برنامه جنبه نظامی خواهد داشت؟ بی‌تردید نه. در غیر این‌صورت چرا باید جنبش اعتراضی شعار "ایران سبز نیازی به بمب اتمی ندارد" را انتخاب می‌کرد؟»
هفته‌نامه "دی تسایت" در تشریح ویژگی‌های جنبش اعتراضی مردم ایران می‌نویسد: «جنبش صلح از ماه ژوئن سال گذشته می‌کوشد یک جامعه دوتکه شده را دوباره به هم وصل کند و با روش‌های صلح‌جویانه پایه‌های هنوز باقی مانده رژیم حاکم را جذب خود کند. هنوز برای جامعه جهانی دیر نشده است که طرحی برای یک سیاست نوین در برابر ایران بریزد. از جمله طبقه‌بندی سپاه پاسداران به عنوان یک سازمان تروریستی، تحریم کامل اقتصادی و انزوای سیاسی رژیم حاکم. جهان غرب از این‌طریق می‌تواند مردم ایران را به شریک استراتژیک خود تبدیل کند و بزرگترین اشتباه خود را در زمینه محترم شمردن رژیمی جبران کند که به مردم خود احترام نمی‌گذارد و خطری برای صلح است.»
پایان حیات جمهوری اسلامی
تفسیر "دی تسایت"، با این جملات به پایان می‌رسد: «با معماری این سیاست نوین در برابر ایران، که اهداف انسان‌ها و آینده صلح‌آمیز خاورمیانه و نزدیک را در کانون خود دارد، سیستم خودکامه جمهوری اسلامی ایران دیگر قادر به ادامه حیات نخواهد بود.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر