عصر ايران : حجت الاسلام جعفر شجوني از اعضاي شوراي مركزي جامعه مبارز تهران در اظهاراتي جديد و دور از انتظار گفت:" آماده ام تا با سران فتنه مناظره كنم."
به گزارش عصرايران ، اين روحاني كه در محافل سياسي به اتخاذ مواضع تندروانه معروف است ، پيش از اين گفته بود كه بايد افرادي مانند نواب پيدا شوند تا "كركره" اين ها(معترضين) را پايين بكشند و كار را تمام كنند.
او همچنين پيشتر "سران فتنه" را تهديد كرده بود كه خرخره شان را خواهد جويد. منظور شجوني از "سران فتنه" نيز ، ميرحسين موسوي و مهدي كروبي دو كانديداي اصلاح طلب انتخابات اخير رياست جمهوري است كه در ماه هاي اخير از طرف رسانه هاي اصولگرا با اين عناوين توصيف مي شدند.
شجوني همچنين در اظهارات ديگري گفته بود كه "مهندس موسوي فقط مي‌تواند آرا زنان خياباني را جذب كند."
اين عضو جامعه روحانيت مبارز همچنين در برنامه روبه فردا شبكه سه تلويزيون نيز ضمن به كار بردن الفاظ نامناسب براي معترضان به نتيجه انتخابات، خواستار محاكمه "سران فتنه" شده بود.
حال پس از گذشت 9 ماه از برگزاري انتخابات به نظر مي رسد حجه الاسلام شجوني به نتايج جديد رسيده كه بعد از مدت ها، خواستار در پيش گرفتن مسيري عقلاني و اعتدالي در مواجهه با معترضان به نتايج انتخابات شده است.
اما سوال اين است كه آيا بهتر نبود در همان مقطع بعد از انتخابات به مانند بسياري از عقلا كه خواستار اجراي نظر رهبر معظم انقلاب درباره ادامه برگزاري مناظره هاي پس از انتخابات شده بودند ، وي نيز به جاي كوبيدن بر طبل افراطي گري ، اجراي اين خواسته را از صداو سيما طلب مي كرد تا زمينه وقوع حوادث ناگوار پس از انتخابات فراهم نمي شد؟
به هر حال هم اكنون و پس از گذشته 9 ماه از دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري در خرداد 88، آقاي شجوني نيز به اين نتيجه رسيده اند كه خرخره جويدن و كركره كشيدن نه تنها نتيجه اي در بر ندارد بلكه تنها به افراط گرايي از دو طرف ماجرا دامن مي زند و اين ، اتفاق جالب توجهي است.
روزگاري نام مسعود ده نمكي ، با گروه فشار و خشونت و اين قبيل عناوين همراه بود ، اما نوروز امسال ، مردم ايران به تماشاي سريال طنزي كه توسط او ساخته شده است خواهند نشست. ده نمكي در گذر زمان به اين نتيجه رسيد كه سخن گفتن در دنياي جديد ، مقتضيات خاص خودش را مي طلبد و محور اصلي اين مقتضيات نيز ، اجتناب از خشونت كلامي و فيزيكي و نيز تمسك به عقلانيت است.
شجوني هم كه تا ديروز از خرخره و كركره سخن مي گفت ، امروز از مناظره مي گويد و همه اين ها مي تواند نويد بخش باشد ، هر چند كه سوابق افراط گرايانه برخي آقايان اميد به تحقق اين نويدها را كمرنگ مي كند اما چه كنيم كه آدمي به اميد زنده است؟!
آيا ادبيات خشونت با حلول سال جديد از فضاي سياسي جامعه ما رخت برخواهد بست يا آن كه 1389 همچنان آبستن افراط هاي خانمانسوز از جانب هر دو طرف دعواست؟
به گزارش عصرايران ، اين روحاني كه در محافل سياسي به اتخاذ مواضع تندروانه معروف است ، پيش از اين گفته بود كه بايد افرادي مانند نواب پيدا شوند تا "كركره" اين ها(معترضين) را پايين بكشند و كار را تمام كنند.
او همچنين پيشتر "سران فتنه" را تهديد كرده بود كه خرخره شان را خواهد جويد. منظور شجوني از "سران فتنه" نيز ، ميرحسين موسوي و مهدي كروبي دو كانديداي اصلاح طلب انتخابات اخير رياست جمهوري است كه در ماه هاي اخير از طرف رسانه هاي اصولگرا با اين عناوين توصيف مي شدند.
شجوني همچنين در اظهارات ديگري گفته بود كه "مهندس موسوي فقط مي‌تواند آرا زنان خياباني را جذب كند."
اين عضو جامعه روحانيت مبارز همچنين در برنامه روبه فردا شبكه سه تلويزيون نيز ضمن به كار بردن الفاظ نامناسب براي معترضان به نتيجه انتخابات، خواستار محاكمه "سران فتنه" شده بود.
حال پس از گذشت 9 ماه از برگزاري انتخابات به نظر مي رسد حجه الاسلام شجوني به نتايج جديد رسيده كه بعد از مدت ها، خواستار در پيش گرفتن مسيري عقلاني و اعتدالي در مواجهه با معترضان به نتايج انتخابات شده است.
اما سوال اين است كه آيا بهتر نبود در همان مقطع بعد از انتخابات به مانند بسياري از عقلا كه خواستار اجراي نظر رهبر معظم انقلاب درباره ادامه برگزاري مناظره هاي پس از انتخابات شده بودند ، وي نيز به جاي كوبيدن بر طبل افراطي گري ، اجراي اين خواسته را از صداو سيما طلب مي كرد تا زمينه وقوع حوادث ناگوار پس از انتخابات فراهم نمي شد؟
به هر حال هم اكنون و پس از گذشته 9 ماه از دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري در خرداد 88، آقاي شجوني نيز به اين نتيجه رسيده اند كه خرخره جويدن و كركره كشيدن نه تنها نتيجه اي در بر ندارد بلكه تنها به افراط گرايي از دو طرف ماجرا دامن مي زند و اين ، اتفاق جالب توجهي است.
روزگاري نام مسعود ده نمكي ، با گروه فشار و خشونت و اين قبيل عناوين همراه بود ، اما نوروز امسال ، مردم ايران به تماشاي سريال طنزي كه توسط او ساخته شده است خواهند نشست. ده نمكي در گذر زمان به اين نتيجه رسيد كه سخن گفتن در دنياي جديد ، مقتضيات خاص خودش را مي طلبد و محور اصلي اين مقتضيات نيز ، اجتناب از خشونت كلامي و فيزيكي و نيز تمسك به عقلانيت است.
شجوني هم كه تا ديروز از خرخره و كركره سخن مي گفت ، امروز از مناظره مي گويد و همه اين ها مي تواند نويد بخش باشد ، هر چند كه سوابق افراط گرايانه برخي آقايان اميد به تحقق اين نويدها را كمرنگ مي كند اما چه كنيم كه آدمي به اميد زنده است؟!
آيا ادبيات خشونت با حلول سال جديد از فضاي سياسي جامعه ما رخت برخواهد بست يا آن كه 1389 همچنان آبستن افراط هاي خانمانسوز از جانب هر دو طرف دعواست؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر