دكتر علي مطهري با ارسال مطلبي براي "تابناك" نگاه فرهنگي دولت را به نقد كشيده است كه متن كامل اين يادداشت به شرح زير مي آيد:
سخنان رئيس جمهور محترم در مصاحبه تلويزيوني اخير درباره مسأله حجاب، از نظر آشكارتر شدن بينش فرهنگي ايشان براي قشر متدين يك پديده مبارك بود. آنچه كه اينجانب از سال دوم دوره اول رياست جمهوري ايشان فرياد زدم كه نگاه وي به امور فرهنگي مطابق اسلام نيست و در نطقي در مجلس گفتم «رئيس جمهور در مسائل فرهنگي ليبرال است» كه موجب ناراحتي و پاسخگويي طرفداران متعصب دولت شد، اكنون نشانه هاي آن هويدا گرديده و مردم متدين و حزب الهي كه با تصور ديگري به ايشان رأي دادند كم كم با چهره واقعي فرهنگي وي آشنا مي شوند.
نكته مهم اين است كه رئيس جمهور با علم به حمايت رهبري، مراجع تقليد، ائمه جمعه، علما، نمايندگان مجلس و توده متدين مردم از نظارت بر امور فرهنگي، اين گونه سخن مي گويد. اين يك هشدار و علامت خطر است كه گروهي كه اكنون قدرت را به دست گرفته يك طرز تفكر مخصوص به خود دارد. به عنوان نمونه اخيراً در سخنان رئيس جمهور توجه ويژه اي به ايران باستان مشاهده مي شود و ستايش از كوروش و اينكه ما فرزندان رستم و اسفنديار و آرشيم.
بديهي است كه نفس سخن گفتن از ايران باستان و شخصيت هاي آن دوره اشكالي ندارد اما زمان و مكان آن و جايگاه گوينده آن و در جايي كه بايد از اسلام سخن گفت از اين امور سخن گفتن و نيز تكرار آن در مواقف مختلف، گمان انسان را تقويت مي كند كه اينها برنامه ريزي شده و هدفدار است. يا در سخنان ايشان به ندرت سخن از اسلام به ميان مي آيد بلكه از يكتاپرستي، مهرورزي و عدالت ورزي سخن رانده مي شود كه پلوراليزم ديني و انديشه صلح كل را تداعي مي كند. البته همه اينها از تفكرات مشائي نشأت مي گيرد و انديشه هاي اوست كه بر زبان احمدي نژاد جاري مي شود.
بدون شك وضعيت عفاف و حجاب جامعه ما در دوره پنج ساله صدارت آقاي احمدي نژاد انحطاط يافته و علت آن همين بينش فرهنگي ايشان است اگرچه اكثر قريب به اتفاق وزرا چنين بينشي ندارند. نكته مهم اين است كه رئيس جمهور يك مجري است نه يك ايدئولوگ. اينكه ايشان با بيان هاي مختلف وظيفه دولت در اجراي آن مرتبه از امر به معروف و نهي از منكر را كه نيازمند اعمال قدرت است انكار مي كند، انكار يك حكم مسلم اسلامي مورد اتفاق همه فقهاست.
اين وضعيت، در ابلاغ برخي قوانين مصوب مجلس و مورد تأييد شوراي نگهبان مانند قانون تسهيلات ارزي براي متروي تهران و شهرستان ها نيز مشاهده مي شود كه رئيس جمهور مي گويد من اجراي اين قوانين را صلاح نمي دانم.
عجيب است كه استاندار تهران در خصوص اجراي قانون عفاف و حجاب، به جاي آنكه بگويد ملاك قانون و حكم اسلام است، مي گويد ملاك نظر رئيس جمهور است. اين سخنان راه استبداد و زير پا گذاشتن قانون را هموار مي كند.
با اين بينش فرهنگي دولت، بايد بگوييم اينكه دولت امسال را سال فرهنگ ناميده، در واقع سال ضدفرهنگ و سال انحطاط فرهنگي است و معلوم نيست بودجه مخصوصي كه براي فرهنگ منظور شده در چه راهي بناست هزينه شود. به ظن قوي بيشتر آن مطابق تمايلات آقاي مشائي در كنسرت ها و تئاترها و فيلم هاي سينمايي كذايي و فيلم سينمايي كوروش كبير صرف خواهد شد و بخش ناچيزي از آن در راه ترويج فرهنگ و زندگي اسلامي هزينه خواهد شد.
مسئله مهم در باب عفاف و حجاب اين است كه بايد به قول طلاب محل نزاع روشن شود. محل نزاع اين نيست كه از كار فرهنگي و نظارت عملي كدام يك را بايد برگزيد يا كدام يك اولي است. محل نزاع و بحث اين است كه با قبول اولويت كار فرهنگي و اينكه تاكنون كار فرهنگي زيادي انجام شده و مسئله براي همه روشن است و با قبول اينكه هر مقدار هم كه كار فرهنگي انجام شود باز هم عده اي تحت تأثير شبكه هاي ماهواره اي و گرايش به زندگي غربي و يا از روي هوا و هوس حاضر به رعايت عفاف و حجاب نيستند، چرا دولت وظيفه نظارت بر پوشش اسلامي را در اماكن دولتي و عمومي و به طور كلي در جامعه در پنج سال گذشته انجام نداده و هر بار كه عده اي عزم خود را براي اجراي اين حكم اسلام جزم كرده اند رئيس جمهور محترم به معارضه برخاسته و هيچ طرح جديدي نيز ارائه نكرده است؟
بحث در اين است كه گذشته از لزوم كار فرهنگي كه انجام شده و مي شود، دولت نهم و دهم چه اقداماتي در وزارتخانه ها، فرودگاه ها، بيمارستان ها، مطب هاي پزشكان، مترو، سواحل دريا، دانشگاه ها، توليدي هاي مانتو و غيره در جهت نظارت بر مسأله عفاف و حجاب انجام داده است؟
سخن ما اين است كه چرا رئيس جمهور محترم به جاي عذرخواهي از غفلت در اين موضوع، مردم متدين و علمايي را كه بر اين نظارت اصرار مي ورزند زير سئوال مي برد، مغالطه نموده و مسئله را تا حد بيرون بودن چند تار موي برخي خانم ها تنزل مي دهد؟
نكته مهم اين است كه نظر آقاي رئيس جمهور اين نيست كه اين روش غلط است و روش ديگري درست است، بلكه اساساً ايشان با نظارت در امور فرهنگي مخالف است و اين كه مي گويد با جرايم سازمان يافته مقابله مي كنيم تنها يك راه فرار براي عدم اجراي قانون عفاف و حجاب است، زيرا اولاً اين قانون و اساساً اسلام در امر به معروف و نهي از منكر تفكيكي ميان جرايم سازمان يافته و سازمان نيافته قائل نشده و ثانياً تشخيص جرم سازمان يافته از سازمان نيافته كار مشكلي است و منجر به عدم نظارت مي شود.
مسئله اين است كه اگر خانم يا آقايي با وضع ناهنجاري از نظر تحريك جنسي در خيابان ظاهر شد ضابطان دولت كه فعلاً كادر نيروي انتظامي هستند چه بايد بكنند؟ آيا او را رها كنند و فقط كار اطلاعاتي كنند و چند روز بعد اگر معلوم شد كار او سازمان يافته بوده بروند او را پيدا و برخورد كنند و اگر نه كاري به كار او نداشته باشند؟ يا به هر حال بايد به او تذكر بدهند و اقدام قانوني انجام دهند؟ نتيجه سخن رئيس جمهور رهاسازي فرهنگي است. به ايشان مي گوييم رهاسازي را در پنج سال صدارت جناب عالي تجربه كرديم، اگر مفيد بود كار به اينجا نمي كشيد، پس يك نظارت مستمر ضروري است.
به علاوه، رهاسازي عفاف و حجاب لوازمي دارد. اگر بناست تحريك جنسي در سطح جامعه آزاد باشد آقاي رئيس جمهور لازم است زحمت تأسيس كلوپ هاي شبانه را هم بكشند تا جوانان دچار عقده هاي رواني نشوند، يعني همان راه غربي ها را برويم كه البته اسلام اجازه نمي دهد زيرا ده ها مفسده دارد از جمله اينكه بنيان خانواده ها متزلزل مي شود. راه پيشنهادي رئيس جمهور چيزي بين اسلام و غرب است كه طبعاً محاسن روش اسلامي را نخواهد داشت زيرا اسلام يك كل تجزيه ناپذير است و به طور كامل بايد عمل شود و از طرف ديگر معايب روش غربي را خواهد داشت، زيرا با اين تز ما به پيروي از غرب قائل به آزادي تحريك جنسي در سطح جامعه شده ايم و به پيروي از اسلام قائل به ممنوعيت روابط آزاد و ارضاء آزاد غريزه گرديده ايم و در مجموع مصداق اين شعر حافظ شده ايم كه:
يك دست به مصحفيم و يك دست به جام گه نزد حلاليم و گهي نزد حرام
سخن آخر اينكه رئيس جمهور محترم در نطق تلويزيوني خود فرمودند بايد مانند شهيد مطهري كتاب مسأله حجاب بنويسيم و استدلال كنيم، كنايه از اين كه نيازي به اقدام عملي نيست. اين هم يك مغالطه ديگر است. در آن زمان حكومت در دست ما نبود و جز كار فرهنگي و استدلال و اقناع عقلي كاري از دستمان بر نمي آمد، اما امروز حكومت در دست ماست و علاوه بر كار فرهنگي نياز به نظارت مستمر حكومت بر مسأله عفاف و حجاب است. زبان حال مردم اين است كه اگر كساني بخواهند در مقابل دين ما بايستند ما در مقابل دنياي آنها خواهيم ايستاد.
سخنان رئيس جمهور محترم در مصاحبه تلويزيوني اخير درباره مسأله حجاب، از نظر آشكارتر شدن بينش فرهنگي ايشان براي قشر متدين يك پديده مبارك بود. آنچه كه اينجانب از سال دوم دوره اول رياست جمهوري ايشان فرياد زدم كه نگاه وي به امور فرهنگي مطابق اسلام نيست و در نطقي در مجلس گفتم «رئيس جمهور در مسائل فرهنگي ليبرال است» كه موجب ناراحتي و پاسخگويي طرفداران متعصب دولت شد، اكنون نشانه هاي آن هويدا گرديده و مردم متدين و حزب الهي كه با تصور ديگري به ايشان رأي دادند كم كم با چهره واقعي فرهنگي وي آشنا مي شوند.
نكته مهم اين است كه رئيس جمهور با علم به حمايت رهبري، مراجع تقليد، ائمه جمعه، علما، نمايندگان مجلس و توده متدين مردم از نظارت بر امور فرهنگي، اين گونه سخن مي گويد. اين يك هشدار و علامت خطر است كه گروهي كه اكنون قدرت را به دست گرفته يك طرز تفكر مخصوص به خود دارد. به عنوان نمونه اخيراً در سخنان رئيس جمهور توجه ويژه اي به ايران باستان مشاهده مي شود و ستايش از كوروش و اينكه ما فرزندان رستم و اسفنديار و آرشيم.
بديهي است كه نفس سخن گفتن از ايران باستان و شخصيت هاي آن دوره اشكالي ندارد اما زمان و مكان آن و جايگاه گوينده آن و در جايي كه بايد از اسلام سخن گفت از اين امور سخن گفتن و نيز تكرار آن در مواقف مختلف، گمان انسان را تقويت مي كند كه اينها برنامه ريزي شده و هدفدار است. يا در سخنان ايشان به ندرت سخن از اسلام به ميان مي آيد بلكه از يكتاپرستي، مهرورزي و عدالت ورزي سخن رانده مي شود كه پلوراليزم ديني و انديشه صلح كل را تداعي مي كند. البته همه اينها از تفكرات مشائي نشأت مي گيرد و انديشه هاي اوست كه بر زبان احمدي نژاد جاري مي شود.
بدون شك وضعيت عفاف و حجاب جامعه ما در دوره پنج ساله صدارت آقاي احمدي نژاد انحطاط يافته و علت آن همين بينش فرهنگي ايشان است اگرچه اكثر قريب به اتفاق وزرا چنين بينشي ندارند. نكته مهم اين است كه رئيس جمهور يك مجري است نه يك ايدئولوگ. اينكه ايشان با بيان هاي مختلف وظيفه دولت در اجراي آن مرتبه از امر به معروف و نهي از منكر را كه نيازمند اعمال قدرت است انكار مي كند، انكار يك حكم مسلم اسلامي مورد اتفاق همه فقهاست.
اين وضعيت، در ابلاغ برخي قوانين مصوب مجلس و مورد تأييد شوراي نگهبان مانند قانون تسهيلات ارزي براي متروي تهران و شهرستان ها نيز مشاهده مي شود كه رئيس جمهور مي گويد من اجراي اين قوانين را صلاح نمي دانم.
عجيب است كه استاندار تهران در خصوص اجراي قانون عفاف و حجاب، به جاي آنكه بگويد ملاك قانون و حكم اسلام است، مي گويد ملاك نظر رئيس جمهور است. اين سخنان راه استبداد و زير پا گذاشتن قانون را هموار مي كند.
با اين بينش فرهنگي دولت، بايد بگوييم اينكه دولت امسال را سال فرهنگ ناميده، در واقع سال ضدفرهنگ و سال انحطاط فرهنگي است و معلوم نيست بودجه مخصوصي كه براي فرهنگ منظور شده در چه راهي بناست هزينه شود. به ظن قوي بيشتر آن مطابق تمايلات آقاي مشائي در كنسرت ها و تئاترها و فيلم هاي سينمايي كذايي و فيلم سينمايي كوروش كبير صرف خواهد شد و بخش ناچيزي از آن در راه ترويج فرهنگ و زندگي اسلامي هزينه خواهد شد.
مسئله مهم در باب عفاف و حجاب اين است كه بايد به قول طلاب محل نزاع روشن شود. محل نزاع اين نيست كه از كار فرهنگي و نظارت عملي كدام يك را بايد برگزيد يا كدام يك اولي است. محل نزاع و بحث اين است كه با قبول اولويت كار فرهنگي و اينكه تاكنون كار فرهنگي زيادي انجام شده و مسئله براي همه روشن است و با قبول اينكه هر مقدار هم كه كار فرهنگي انجام شود باز هم عده اي تحت تأثير شبكه هاي ماهواره اي و گرايش به زندگي غربي و يا از روي هوا و هوس حاضر به رعايت عفاف و حجاب نيستند، چرا دولت وظيفه نظارت بر پوشش اسلامي را در اماكن دولتي و عمومي و به طور كلي در جامعه در پنج سال گذشته انجام نداده و هر بار كه عده اي عزم خود را براي اجراي اين حكم اسلام جزم كرده اند رئيس جمهور محترم به معارضه برخاسته و هيچ طرح جديدي نيز ارائه نكرده است؟
بحث در اين است كه گذشته از لزوم كار فرهنگي كه انجام شده و مي شود، دولت نهم و دهم چه اقداماتي در وزارتخانه ها، فرودگاه ها، بيمارستان ها، مطب هاي پزشكان، مترو، سواحل دريا، دانشگاه ها، توليدي هاي مانتو و غيره در جهت نظارت بر مسأله عفاف و حجاب انجام داده است؟
سخن ما اين است كه چرا رئيس جمهور محترم به جاي عذرخواهي از غفلت در اين موضوع، مردم متدين و علمايي را كه بر اين نظارت اصرار مي ورزند زير سئوال مي برد، مغالطه نموده و مسئله را تا حد بيرون بودن چند تار موي برخي خانم ها تنزل مي دهد؟
نكته مهم اين است كه نظر آقاي رئيس جمهور اين نيست كه اين روش غلط است و روش ديگري درست است، بلكه اساساً ايشان با نظارت در امور فرهنگي مخالف است و اين كه مي گويد با جرايم سازمان يافته مقابله مي كنيم تنها يك راه فرار براي عدم اجراي قانون عفاف و حجاب است، زيرا اولاً اين قانون و اساساً اسلام در امر به معروف و نهي از منكر تفكيكي ميان جرايم سازمان يافته و سازمان نيافته قائل نشده و ثانياً تشخيص جرم سازمان يافته از سازمان نيافته كار مشكلي است و منجر به عدم نظارت مي شود.
مسئله اين است كه اگر خانم يا آقايي با وضع ناهنجاري از نظر تحريك جنسي در خيابان ظاهر شد ضابطان دولت كه فعلاً كادر نيروي انتظامي هستند چه بايد بكنند؟ آيا او را رها كنند و فقط كار اطلاعاتي كنند و چند روز بعد اگر معلوم شد كار او سازمان يافته بوده بروند او را پيدا و برخورد كنند و اگر نه كاري به كار او نداشته باشند؟ يا به هر حال بايد به او تذكر بدهند و اقدام قانوني انجام دهند؟ نتيجه سخن رئيس جمهور رهاسازي فرهنگي است. به ايشان مي گوييم رهاسازي را در پنج سال صدارت جناب عالي تجربه كرديم، اگر مفيد بود كار به اينجا نمي كشيد، پس يك نظارت مستمر ضروري است.
به علاوه، رهاسازي عفاف و حجاب لوازمي دارد. اگر بناست تحريك جنسي در سطح جامعه آزاد باشد آقاي رئيس جمهور لازم است زحمت تأسيس كلوپ هاي شبانه را هم بكشند تا جوانان دچار عقده هاي رواني نشوند، يعني همان راه غربي ها را برويم كه البته اسلام اجازه نمي دهد زيرا ده ها مفسده دارد از جمله اينكه بنيان خانواده ها متزلزل مي شود. راه پيشنهادي رئيس جمهور چيزي بين اسلام و غرب است كه طبعاً محاسن روش اسلامي را نخواهد داشت زيرا اسلام يك كل تجزيه ناپذير است و به طور كامل بايد عمل شود و از طرف ديگر معايب روش غربي را خواهد داشت، زيرا با اين تز ما به پيروي از غرب قائل به آزادي تحريك جنسي در سطح جامعه شده ايم و به پيروي از اسلام قائل به ممنوعيت روابط آزاد و ارضاء آزاد غريزه گرديده ايم و در مجموع مصداق اين شعر حافظ شده ايم كه:
يك دست به مصحفيم و يك دست به جام گه نزد حلاليم و گهي نزد حرام
سخن آخر اينكه رئيس جمهور محترم در نطق تلويزيوني خود فرمودند بايد مانند شهيد مطهري كتاب مسأله حجاب بنويسيم و استدلال كنيم، كنايه از اين كه نيازي به اقدام عملي نيست. اين هم يك مغالطه ديگر است. در آن زمان حكومت در دست ما نبود و جز كار فرهنگي و استدلال و اقناع عقلي كاري از دستمان بر نمي آمد، اما امروز حكومت در دست ماست و علاوه بر كار فرهنگي نياز به نظارت مستمر حكومت بر مسأله عفاف و حجاب است. زبان حال مردم اين است كه اگر كساني بخواهند در مقابل دين ما بايستند ما در مقابل دنياي آنها خواهيم ايستاد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر