پس از برگزاری دو رفراندوم قانون اساسی و همه پرسی تعیین ساختار نظام سیاسی ایران ( که بیشتر به تانگوی تک نفره ی رهبری نظام نوبنیاد می مانست ) ، اولین انتخابات پس از مستقر شدن رئیس جمهوری ، 24 اسفند 1358 برای تعیین نمایندگان مردم در مجلس برگزار شد . گرچه استقبال مردمی از این انتخابات بسیار چشمگیر بود ، با این حال با نزدیک شدن به ساعات پایانی رای گیری ، اعتراض گروه های مختلف سیاسی نسبت به تقلب گسترده در حوزه های مختلف انتخاباتی شدت گرفت . در فضای ملتهب آن روزها البته این اتهام افکنی های متقابل ، چندان تعجب برانگیز نمی نمود ؛ بویژه آنکه تنشی فزاینده میان حزب جمهوری اسلامی و دیگر احزاب عمدتا چپ گرا همچون فدائیان خلق بوجود آمده بود . با این حال اعتراض به برگزاری انتخابات ، تنها به این واکنش های حزبی محدود نماند . ورود برخی شخصیت های سرشناس سیاسی و مذهبی به این حوادث و علنی کردن اعتراضاتشان نسبت به آنچه تقلب وسیع همراه با ارعاب حزب جمهوری اسلامی در جریان برگزاری انتخابات می خواندند ، پرده از وقوع حوادثی ناگوار و البته پوشیده از نگاه مردم برداشت . در ادامه به مهم ترین این اعتراضات خواهیم پرداخت ؛ نامه ی سرگشاده ی آیت الله پسندیده برادر آیت الله خمینی به ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهوری وقت ایران ، در اعتراض به تقلب گسترده ی حزب جمهوری اسلامی در برگزاری انتخابات ، که حاوی نکات تکان دهنده ای از رفتار سیستماتیک این حزب در روند تاثیرگذاری مستقیم بر سرنوشت آرای مردم است . اشاره به حزب جمهوری اسلامی از این جهت اهمیت می یابد که اغلب بانیان و حتی اعضای آن در سالهای بعد ، عهده دار عالی ترین مقامات سیاسی و قضایی کشور شدند و بعضی شان نیز خود در انتخابات های آتی ، در نقش مسئولان عالی اجرایی و نظارتی ظاهر شدند !
———————————————————————————————————————————————-
حضرت آیت الله پسندیده برادر امام خمینی در نامه ای که برای دکتر سید ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهوری اسلامی ایران فرستاد ، به تقلبات چشمگیری که در جریان انتخابات در شهرستان خمین توسط حزب جمهوری اسلامی انجام گرفته است ، اشاره کرده و از رئیس جمهوری خواسته است تا سریعا به این مساله رسیدگی کند .
متن نامه حضرت آیت الله پسندیده به شرح زیر است :
ساحت محترم حضرت آقای بنی صدر رئیس جمهوری اسلامی ایران ؛ مطابق شکایات و اطلاعات واصله ، در خمین انتخابات با تقلب و تزویر و کمک ارگان های شهر و فرهنگیان و تهدید به نفع کاندیدای جمهوری اسلامی انجام یافته و حتی قاضی و دادستان و … با ارعاب و زندان جمعی و کشتار در روز رای گیری ، انتخابات را از جریان طبیعی خارج نموده اند . هرگاه قادر باشید بازرسی فهمیده و مطلع و بی طرف که سابقه اداری داشته باشد ، با قدرت فورا اعزام ، تا جریان را مشاهده و رسیدگی و اگر تخلفی شده ، مجرم و مرتکب را شناسایی نمایند و طبق قانون عمل فرمائید .
متاسفم بگویم در هیچ دوره به این نحو عمل نشده . مردم از حکومت اسلامی انتظار ظلم فاحش نداشته اند
با تجدید احترامات فائقه ، سید مرتضی پسندیده
در پاسخ نامه حضرت آیت الله پسندیده ، دکتر سید ابوالحسن بنی صدر نامه ای برای ایشان ارسال کرده و در آن قول داده است که در برابر این جریانات خلاف لاقید نخواهد ماند . متن نامه ی رئیس جمهوری به شرح زیر است :
حضرت آیت الله پسندیده دامت برکاته ؛ مرقومه ی حضرت عالی درباره ی انتخابات خمین ، مسرت وصول ارزانی بخشید ، نظیر شکایاتی که از این انتخابات حضور شما عرض شده اند ، از آن شهر و شهرهای دیگر نیز به ابن جانب شده اند . شخصیت های بسیاری نامه و تلگراف فرستاده اند . قرار است موضوع در شورای انقلاب طرح شود و امیدوارم شورا با توجه به اهمیت سلامت انتخابات مجلس در پیدایش ثبات در کشور ، تصمیم لازم برای رسیدگی جدی به همه شکایات واصله اتخاذ کند .
اینجانب میدانم که قاطعیت در اداره ، یک جانبه نمی تواند باشد . لازم است همه جانبه باشد و الا بی تاثیر می شود . وضع بحرانی کشور قاطعیت همه جانبه ای را در اداره ی امور کشور ایجاب می کند و تا وقتی اسباب و شرایط اعمال این قاطعیت فراهم نشود ، سامان دادن به امور کشور میسر نمی شود . بنابراین نمی توانم نسبت به عدم سلامت انتخابات لاقید بمانم و یقین بدانید در این باره با قاطعیتی به تمام عمل خواهم کرد
با تبریکات صمیمانه به مناسب نوروز ، ابوالحسن بنی صدر ، 28 اسفند 1358
———————————————————————————————————————————————–
این متن کوتاه دربرگیرنده ی چند نکته ی با اهمیت است . نخست آنکه آیت الله پسندیده به عرف رایج که نامه های اعتراض و شکایت را به رهبری انقلاب واصل می داشتند ، عمل نکرده و نامه ی اعتراضی خود را خطاب به رئیس جمهوری کشور نگاشته است . سوال اینجاست که چرا آیت الله پسندیده نامه ی اعتراضی خود را خطاب به برادرش ننگاشته است ، و آیا لحن و ادبیات نامه ، نشانه هایی از نارضایتی او نسبت به وضعیت کشور پس از انقلاب را آشکار نمی سازد ؟ ( آنگونه که چند روز پیشتر آیت الله قمی کرده و البته پاسخ شدید اللحنی از جانب صادق خلخالی دریافت داشته بود ! ) دیگر نکته اینکه بنی صدر در پاسخ پسندیده می نویسد که موضوع را در شورای انقلاب مطرح خواهد ساخت . پرسشی که در این میان به وجود می آید این است که مطرح ساختن این اعتراضات و اعتراضات مشابه با آن در شورایی که اغلب اعضایش از بانیان حزب جمهوری اسلامی بوده اند ، چه سودی می توانست داشته باشد . و دیگر نکته برای اینک ماست که گویی پس از انتخابات بیست و دوم خرداد 1388 ، بار دیگر زمزمه های برگزاری انتخاباتی دیگر در کشور شنیده می شود . آیا وقایع سیستماتیک پس از انتخابات سال گذشته ، نمی تواند ریشه در همین دخالت های سیستماتیک در سال 58 داشته باشد ؟ بنایی که از همان نخستین انتخابات واژگونه پی افکنده شده باشد ؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر