(در ماه اکتبر سايت اينترنتی دانشگاه ملاردالن در سوئد به معرفی فعاليت های آکادميک مهرداد درويش پور و گفتگو با او به عنوان پژوهشگر ماه پرداخته است. آنچه در زير می خوانيد ترجمه فارسی اين گزارش. است).يک "مرد مهاجر" از "کشوری اسلامی" که با انرژی وشور وشوق فراوان درباره برابری سخن می گويد. مهرداد درويش پور پژوهشگر جنسيت و قوميت در مدرسه عالی ملاردالن هنگام سخنرانی های بيرونی اش به يقين بسياری از پيشداوری ها را درهم می ريزد. او سخنران و گفتگوگری است که بسيار از او دعوت می شود، اغلب در رسانه ها ديده می شود و جديدا نيز پژوهشی برای دولت در باره برابری و فرهنگ ناموسی در مدارس انجام داده است.
| advertisement@gooya.com | |
مهرداد درويش پور ميگويد: زندگی من بر پايه نبرد عليه بی عدالتی و تبعيض در تمام اشکال آن ازجمله جنسيتی، سنی، گرايش جنسی استوار است.
او در ايران متولد و بزرگ شده است و خيلی زود به فعاليت سياسی عليه حکومت وقت و بنيادگرای اسلامی پرداخته است. مادر او سيمين درويش پور که طلاق گرفته بود، الگوی قدرتمندی در زندگی مهرداد بوده است. سيمين در زندگی خود عليه نظام مردسالار در عمل جنگيد و نشان داد که می توان سرنوشت خود را برغم شرايط دشوار تغيير داد.
- درويش پور تاکيد می کند: برای من مادرم الهام بخش انديشه های فمينيستی ام بوده است.
اکنون ۲۶ سال از مهاجرت مهرداد درويش پور همچون پناهنده سياسی به سوئد ميگذرد. او کشور سکولار سوئد را تقريبا بلافاصله خانه خود ميابد و امروز بر اين باور است که ريشه داشتن در دو کشور به فرد غنا می بخشد.
پژوهش در باره اختلافات خانوادگی
پيشينه ايرانی او در پی تحصيل در دانشگاه استکهلم در رويکرد به بررسی اختلافات خانوادگی ايرانيان سوئد از منظر جنسيت و قدرت نقش داشته است. او پس از پايان تحصيلات ليسانس جامعه شناسی، به پژوهش در دوره دکترا می پردازد و رساله دکترای جامعه شناسی خود را با نام " زنان مهاجر الگوشکن. تاثيرات نبرد قدرت در روابط خانواده های ايرانی" تدوين ميکند. پژوهش های او در باره خانواده های طلاق گرفته و مزدوج نشان ميدهد که تغيير روابط قدرت دو جنس پس از مهاجرت در گسترش طلاق ها نقش داشته است.
-اعتبار اجتماعی ونفوذ مردان اغلب پس از مهاجرت به سوئد کاهش می يابد در حاليکه موقعيت زنان بهبود می يابد. برای مردانی که در جامعه نيز ادغام نشده و برای مثال بيکارند، پذيرش افزايش قدرت زنان سخت خواهد بود.
برابری و مسئله فرهنگ ناموسی در مدارس
درويش پور درمجموع همرا باه رساله خود حدود ۳۰ مقاله علمی، علمی عامه پسند ، فصل کتاب و کتاب در باره موضوع جنسيت و قومييت و خانواده در سطح کشور و در سطح بين المللی به چاپ رسانده است. تعدادی از کتاب ها و متون او به عنوان منبع درسی در دانشگاه های سوئد و ازجمله در ملاردالن که او اکنون در آن جا استاد رشته مددکاری اجتماعی است درس داده می شود.
او عضو کميته برابری مدرسه عالی ملاردالن است. و به عنوان کارشناس متخصص درپروژه های گروه های گوناگون اداره کل خدمات اجتماعی کشور و استان حضور داشته و در بررسی های پژوهش های دولتی از جمله بزرگترين بررسی دولتی در باره قدرت زنان نيز همکاری کرده است. ( کتاب خانواده، قدرت، و برابری، بررسی رسمی دولت،سال ۱۹۹۷، شماره ۳۸).
از دانشگاه لوند پروژهHans Lorentz ازملاردالن و دکتر Pirjo Laahdenperää - هم اکنون من همراه باپروفسور ای برای هئيت برابری دولت در مدارس به پايان برده ايم. درويش پور توضيح می دهد که اين پروژه به بررسی اطلاعات و دانش موجود در باره چگونگی مبارزه عليه مسئله فرهنگ ناموسی و در هم آميختن برابری و چندگانگی در مدارس سوئد پرداخته است.
درباره مسائل مربوط به آنچه فرهنگ ناموسی خوانده می شود اغلب با مهرداد تماس گرفته می شود. او چندی پيش در سميناری در ميز گرد با وزير برابری (وبهم پيوستگی) خانم نيامکو سابونی در پانلی شرکت کرد و نظرات مهرداد عميقا با نظرات وزير تفاوت داشت.
-خانوم وزير،سابونی برداشتی فرهنگ گرايانه از مسئله ناموسی دارد.در اين برداشت آدمی می پندارد که همه مشکلات با خواست نهادن پيش روی مهاجرين برای تطبيق با فرهنگ سوئد حل می شود. اين گفته مهرداد است که خود نظريه ميان برشی در اين باره دارد. اين بدامن معنا است که او از خلاصه کردن مسئله در امری فرهنگی خودداری کرده و بر تاثير متقابل عوامل قدرت همچون طبقه، جنسيت،قوميت و نسل بر يکديگر که ميتواند بر شکل گيری خشونت ناموسی اثر منفی بگذارد، تاکيد ميکند.
افزايش مشارکت
مهرداد درويش پور تاکيد می کند: نمی توان پرده پوشی کرد که مسئله ناموس پرستی در بين برخی گروه ها بيشتر از ديگران است. اما مهر فرهنگی زدن به اين امر، "ما" و " آنها" می آفريند.
-ورود حزب نژادپرست دمکرات های سوئد به پارلمان نتيجه اين گونه انديشيدن است. اما بهم پيوستگی و ادغام به معنای سخن گفتن از "ما" و "آن ها"نيست. بلکه از نظر درويش پور بهم پيوستگی پروسه ای متقابل است که هدف آن ميبايست افزايش مشارکت باشد و تبعيض مهمترين مانع گسترش آن است.
- هم از اين رو از سوی جامعه بايد پيام صريحی داد که مکانيسم های به حاشيه راندن و بيرون نهادن انسان ها پذيرفتنی نيست. به گفته درويش پوربرای مقابله با اين مشکلات از جمله بايد مجازات جرائم با انگيزه های نژادپرستانه و جرائم عليه زنان سخت تر شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر